De Nederlandse Geloofsbelijdenis

De Nederlandse Geloofsbelijdenis (NGB, Latijn: Confessio Belgica) is in 1561 opgesteld door Guido de Brès.
Deze belijdenis is oorspronkelijk bedoeld als uitleg voor de Spaanse koning (Filips II) van het reformatorische geloof. Guido de Brès destijds predikant, wilde uitleggen dat de mensen van de reformatie geen oproerkraaiers waren of ketters. Zij waren christenen, net als de roomse katholieken. In de 16e eeuw hebben Maarten Luther, Johannes Calvijn en Huldrych Zwingli tegenover de leer van de rooms-katholieke kerk het reformatorische beginsel van de rechtvaardiging van de goddeloze verdedigd. Dit beginsel betekent dat God mensen wil verlossen uit enkel genade. De Reformatie leerde dat mensen behouden worden, niet omdat zij dat waardig zijn, maar uitsluitend om en door de genade van Christus. Hoewel het principe van sola gratia door de rooms-katholieken erkend werd, kwam men door de stelling van de rechtvaardiging door 'het geloof alleen' (sola fide) echt in aanvaring met de rooms-katholieke leer die geloof én werken noodzakelijk acht voor het heil. Uit het verzet van Luther, Calvijn en Zwingli tegen de roomse leer zijn de gereformeerde kerken en reformatorische belijdenissen ontstaan. Zie verder Reformatie
Guido de Brès (1522-1567) was een leerling van Calvijn. In zijn belijdenis heeft hij zich geheel op het werk van Calvijn georiënteerd. Het belangrijkste werk van Calvijn is de 'Institutie of onderwijzing in de christelijke religie' (Institutio seu Instructio religionis Christianae).
Bron: Wikipedia